Αγαπητοί μου φίλοι και συντοπίτες
νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον που όλο αυτό το διάστημα δείξατε για την υγεία μου.
Η περιπέτεια μου αυτή ηταν σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες της έως τώρα ζωής μου , εάν όχι η μεγαλύτερη όλων.
Την στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου μέσα στην εντατική , μετά την αποσωλήνωση , και συνειδητοποίησα τι μου συμβαίνει , είπα στον εαυτό μου ότι θα παλέψω , όπως είχα μάθει έτσι και αλλιώς να παλεύω από μικρό παιδί για τα πάντα στη ζωή μου.
Πέρα όμως από την ανάγκη μου να σας ευχαριστήσω για όλες τις ευχές σας και την ψυχολογική στήριξη που ο κάθε ένας με τον τρόπο του παρείχε τόσο σε εμένα όσο και στην γυναίκα και το παιδί μου τις δύσκολες εκείνες μέρες , θέλω πολύ να σας μεταφέρω με την εμπειρία αυτή , που δυστυχώς απέκτησα , κάποιες συμβουλές …
Να φοράτε την μάσκα σας ακόμα και μέσα στο σπίτι σας , εάν έχετε έστω και απρόοπτες επισκέψεις ..δεν είναι ντροπή ή ασέβεια
Να προμηθευτείτε οξύμετρο ακόμα και εάν δεν έχετε κανένα αναπνευστικό πρόβλημα .. το οξυγόνο μετατρέπει σε διοξείδιο μέσα μου χωρίς να έχω κανένα σύμπτωμα δύσπνοιας
Να κάνετε μόνο μοριακό τεστ και όχι rapid – το rapid έχει τουλάχιστον 30-40% λανθασμένο αποτέλεσμα και ίσως γίνει αιτία να μεταφέρετε τον ιο έχοντας την αίσθηση ότι δεν νοσείτε ψευδώς
Να κάνετε το εμβόλιο – όχι γιατί το έχετε ανάγκη οι ίδιοι αλλά για να μην γίνετε το μέσω μεταφοράς του ιού σε πιο αδυνάμους ανθρώπους. Είναι ο μόνος τρόπος να διακόψουμε την πορεία και την εξέλιξη του
Δεν χρειάζεται να περάσουμε την ταλαιπωρία αυτή για να μάθουμε και να αλλάξουμε συνήθειες.
Ως παθών , μεταφέρω την εμπειρία μου ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Χωρίς ανθρωποφαγικές εκδηλώσεις, χωρίς πρακτικές λαικού δικαστηρίου , χωρίς την παραφιλολογία που πλανάται γύρω από τα κρούσματα , σας προσκαλώ να γίνουμε όλοι σαν κοινωνία μια γροθιά απέναντι σε αυτό το αόρατο πλάσμα για να πάρουμε πίσω την ζωή και την καθημερινότητα μας.
Πιστέψτε με , δεν είχα τίποτα περισσότερο ως συνοδό νόσημα , από αυτά που έχει το σύνολο σχεδόν των ανδρών της ηλικίας μου. Καθώς επίσεις μέσα στα νοσοκομεία είδα παιδιά 30 ετών να παλεύουν και αυτά μαζί με εμένα με τις ίδιες δυσκολίες. Ο εχθρός είναι κοινός και δυστυχώς χτυπάει τυφλά και χωρίς εξαιρέσεις.
Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ για όλα
Κουρουπάκης Γιάννης